Eindelijk het hele verhaal

Wist u dat
Menno (Technisch Tekenburo Boelsma) onze helmstok heeft ontworpen en elke rechtgeaarde zeiler naar dit pareltje even navraag doet!
alle AH producten uit onze voorraad zijn verdwenen
River zijn eigen lobsterpot heeft gemaakt!
Vincent met uitwerpen een vis aan zijn staart heeft gevangen?!
Roxy maar een keer naar een knoop hoeft te kijken en hem foutloos kan leggen!
Iris door het lessen, nu ook de grammatica der Nederlandsche letteren zich eigen maakt!
wij ook op de site van www.montessorischoolhoutwijk.nl staan
wij geen heimwee hebben!



Wussten Sie das
Menno (Technisches Zeichenburo Boelsma) unseren Helmstock entworfen hat!
... alle EDEKA Produkten aus unserem Vorrat alle sind!
... River seine eigene Langustenfalle gebastelt hat!
...Vincent beim angeln, einen Fisch am Schwanz an seinem Haken hatte!
...Roxy sich nur einmal eine Knoten ansehen braucht und ihn sofort nachmachen
kann!
... Iris durchs unterrichten, jetzt auch die Regeln der hollaendischen
Rechtschreibung lernt!
...wir auch auf der Internetseite www.montessorischoolhoutwijk.nl staan
...wir kein Heimweh haben!


Lagos, Portugal 12 oktober 2005

Onze dagen in LaCoruna zijn heerlijk. Even bijkomen van de oversteek van de Golf van Biskaje. We genieten van de tapa's en de talrijke musea. We hebben een heerlijke ankerplaats onder de rook van een middeleeuwse vesting. De omgeving is vooral ruig, de mensen vriendelijk, het weer wisselvallig. Zo vliegen de dagen om. De windvoorspellingen vanaf 30 september zijn perfect om verder naar het zuiden te trekken. Bij een kleine supermarkt slaan we een hoop verse groenten en fruit in,
want we willen in een keer door naar Madeira. De hoeveelheid boodschappen wekt kennelijk medelijden op bij de caissihre, want bij het afrekenen vraagt zij aan mij of ze deze thuis moet komen afleveren. In mijn beste Spaans leg ik uit dat thuis een gele boot in de haven
is. Reken maar dat de chauffeur ons gevonden heeft. Tot op heden weet ik niet of dit aan mijn goede kennis van de Spaanse taal ligt of aan de kleur van onze zeilboot.
30 september verlaten wij rond 10 uur de haven van La Coruna. We zetten de zeilen bij richting Madeira, maar al 3 uur later krijgen wij via de Navtex het bericht binnen, dat vanaf de volgende dag 15.00 uur ter hoogte van Porto een Gale warning van 9BFT van kracht zal zijn. Omdat we nog dicht onder de kust zitten en geen haast hebben besluiten we door te varen naar Bayona (bij Vigo) een oud, romantisch plaatsje welke we nog van een eerdere oversteek kennen, om daar te schuilen. Dit
is op dat moment nog 80 NM zeilen. Zijn we in iedere geval de beruchte Kaap Finistere voorbij. Overdag
hebben we weinig wind uit NNO richting tegen de avond neemt hij geleidelijk aan toe. Rond middernacht meten we 27 knopen wind. We hebben een goede zeilnacht en
van slapen komt weinig terecht. We bereiden ons op meer wind voor, toch blijft hij tussen de 24 en 27 knopen. Om 06.00 UTC bereiken wij Bayona . Hier laten we ons anker vallen en gaan eerst nog wat uurtjes slaap inhalen. Zoals voorspelt begint het klokslag 14.30 uur echt te
waaien, ongelofelijk hoe precies deze voorspelling is. De ankerplaats is voor deze windrichting niet echt ideaal. We halen het anker op en gaan in de luwte van een grote kade aan een moorring liggen.
Tot onze spijt is het plaatsje in vergelijking tot 3 jaar eerder veranderd in een mega vakantieoord. Er is een hele haven bijgebouwd met wel driekeer zoveel ligplaatsen en het uitzicht is veranderd van groene bossen in appartementen. Na twee dagen schuilen kunnen we op 3 oktober weer koers zetten richting Madeira.
We hebben heerlijke dagen en rustige nachten op zee. Iedere dag brengen we onze hengels uit om ons geluk te beproeven. Een van onze mooie lures is er al afgebeten, een andere keer hebben we succes en slaan een kleine Tonijn aan de haak, maar bij het aan boord halen, weet de vis zich met een laatste krachtinspanning van de haak los te maken. De wind blijft uit de noordelijke hoek komen, af en toe valt hij een beetje tegen en zetten we de motor bij. Als we 's nachts Lissabon passeren, zijn we
zo'n 150 NM van de kust verwijdert, zelfs op deze grote afstand kunnen we in de richting van de metropool een gigantische lichtbal waarnemen.
Op de ochtend van de vierde dag maakt Vincent mij om 06.00 uur wakker, met de mededeling dat de stuurautomaat het niet meer goed doet. Slaapdronken ga ik bij de helmstok zitten, zodat Vincent rustig wat handleidingen kan doornemen. We komen erachter dat de
motor van de stuurautomaat het nog wel doet maar niet meer communiceert met de noodzakelijke electronica. Na zes uren testen, resetten en proberen staan we voor de keuze van -wat nu? We kunnen richting Madeira doorvaren. Dit zal nog ruim 2 = dag (350 NM) in beslag nemen. We kunnen ook richting Lagos varen wat ongeveer 1 = dag zal
duren. We kiezen na het raadplegen van de weersvoorspelling en omdat dit nog tot het vaste land toebehoord voor Lagos. Hier zal allicht de kans op benodigde ondersteuning groter zijn.
Onderweg naar Lagos hebben we eindelijk een vis aan de haak geslagen. Deze keer lukt het ons wel om hem aan boord te krijgen. Zijn vin en zijn staart schitteren
prachtig geel. De kinderen beginnen gelijk in de boeken te bladeren. Volgens hun is het een Bonito.
Na een etmaal varen draait de wind richting het oosten en varieert tussen de 17 en 24 knopen. Laat dat nou net de richting zijn waar we naar toe moeten. De details van 1 dag tegen de wind in kruisen, en dat ter hoogte van de Cabo De Soa Vincente zal ik jullie besparen.
Het blijkt wel weer dat het 2de Rif en de Fok goede maatjes zijn en door zijn lange kiel hoeven we De Pelikaan nauwelijks te sturen. Vincent heeft met behulp
van de schoten en lieren een stuurconstructie gemaakt, zodat de stuurman/vrouw toch nog onder de buiskap kan zitten, om zich tegen het buiswater te beschermen.
Weer komen we midden in de nacht bij een haven aan. Het is niet mogelijk om de Jachthaven nog binnen te varen, zodat we aan een drijvend ponton voor de marina
moeten aanleggen. De andere ochtend krijgen we een steiger in de zeer luxe jachthaven toegewezen.
Ik maak gelijk van de gelegenheid gebruik om zo'n vier weken was in te halen en natuurlijk gaan we van onze eerste vangst een heerlijke maaltijd bereiden. We
spreken een hoop mensen die nog even een tussenstop maken, en vooral op beter weer wachten om verder naar Madeira of Canarische Eilanden te vertrekken. De kans is groot dat we elkaar daar weer terugzien, aangezien we ook overal herkent worden.
Op dinsdag komt er een monteur aan boord, welke vaststelt dat er een transistor is doorgebrand. Het onderdeel wat nodig is moet uit Engeland komen, wat ongeveer een week zal duren. Haast hebben we inmiddels niet meer. Van een engels stel horen we over een riviermonding tussen Lagos en Portimao, waar men perfect kan ankeren. We zijn de
riviermonding inderdaad ingevaren en liggen nu in een soort deltagebiedje achter de duinen, werkelijk een prachtig natuurgebied. Hier wachten we graag tot

Portimao 27 oktober 05

in de tussentijd hebben we ook nog een week in de Baai van Portimao voor anker gelegen. Met maximaal vier andere boten, niet echt druk. De rest gaat kennelijk
liever in een rustige haven liggen. Voor ons alleen maar voordelig, want zo kunnen we de volledige ankerketting van 50 Meter uitleggen, wat bij meer deining voor een betere nachtrust zorgt. 24 oktober 2005 kwam de monteur eindelijk met de onderdelen aan boord. Gisteren hebben we de stuurautomaat met een hele rustige zee kunnen kalibreren en hebben we onze voorraad weer aangevuld, om verder naar de Canarische Eilanden te vertrekken. Deze keer was het zoveel, dat we op de terugweg een taxi moesten nemen. Voor drie euro geen overbodige luxe. Het vertrek wordt nu alleen nog voor het weer
uitgesteld. De komende dagen ziet het er naar uit dat wij nog even op deze plek zullen moeten blijven wachten...



Lagos 12 oktober 05

Unser Aufenthalt in La Coruna ist herrlich. Wir ruhen uns von der \berquerung vom Golf von Biskaya aus. Wir geniessen die Tapas und besuchen zahlreiche
Museums. Die Umgebung ist vor allem Rau, die Menschen freundlich und das Wetter unbeständig. So fliegen die Tage an uns vorbei. Die Windvorhersage für den 30 ten September ist perfekt um weiter in den Süden zu segeln. In einem kleinen Supermarkt kaufen wir für mehrere Tage Gem|se und Obst ein, weil wir in einem durch nach Madeira wollen.
Die grosse Menge Einkäufe erweckt anscheinend Mitleid bei der Kassiererin, denn beim Abrechnen fragt Sie mich, ob sie die Einkäufe zu Hause abliefern soll. In meinem besten Spanisch erkläre ich, das zu Hause ein gelbes Boot im Hafen ist. Tatsächlich hat der
Lieferant uns gefunden, aber bis heute weiss ich nicht ob dies an meinen guten spanisch Kenntnissen
liegt, oder an unserer Farbe.
Am 30ten September verlassen wir rund 10 Uhr den Hafen. Wir setzten die Segel Richtung Madeira, aber schon drei Stunden später bekommen wir über unseren
Navtex eine Nachricht das auf der Höhe von Porto, für den nächsten Tag um 15.00 Uhr ein Sturm von 9 BFT
erwartet wird. Weil wir noch dicht unter der Küste fahren und keine Eile haben entschliessen, wir uns bis Bayona (bei Vigo) weiter zu fahren, um dort Schutz
zu suchen. Bayona ist ein altes, romantisches Dörfchen, welches wir noch von einer früheren überfahrt kennen. Das ist in diesem Moment nog 80 NM zu segeln. Dann sind wir
wenigstens an dem berüchtigten Kap Finistere vorbei. Tagsüber haben wir wenig Wind aus NNO Richtung, gegen Abend nimmt er aber dann langsam zu. Um Mitternacht
messen wir 27 Knoten Wind.
Wir haben eine gute Segelnacht, an schlafen ist nicht zu denken. Wir bereiten uns auf mehr Wind vor, aber glücklich kommt er nicht über 27 Knoten hinaus. Um 7
Uhr erreichen wir Bayona, im Vorhafen lassen wir unseren Anker fallen und holen ein paar Stunden Schlaf ein. Wie vorher gesagt fängt es punkt 14.30 Uhr an zu wehen. Unglaublich wie genau diese Vorhersage war. Unser Ankerplatz ist für diese Windrichtung nicht ideal. Wir lichten unseren Anker und suchen uns einen windgeschützten Platz an einem Moorring.
Zu unserer Entäuschung hat sich das kleine romantische Dorf in drei Jahren in ein Feriendorf umgewandelt. Der Hafen ist jetzt dreimal so gross, und die Aussicht hat sich in Ferienwohnungen verändert, anstatt grüne Wälder. Nach zwei Tagen, können wir am dritten Oktober wieder unsere Segel Richtung Madeira setzten. Wir haben schöne Tage und ruhige Ndchte auf See. Jeden Tag legen wir unsere Angeln aus. Von unserem teuren Kunstaas wurde schon einer abgebissen. Ein anderes mal haben wir einen
kleinen Thunfisch am Haken, aber bei dem Versuch ihn an Deck zu kriegen, kann dieser sich mit letzter Kraft losreissen. Der Wind bleibt aus nördlicher Richtung kommen, ab und zu ist es ein bischen wenig, und müssen wir den Motor anstellen. Wenn wir Nachts Lissabon vorbeifahren sind wir 150 NM von der Küste entfernt und trotzdem können wir noch eine Art Lichtkegel von dieser Metropole erkennen. Am Morgen des vierten Tages macht Vincent mich um 6 Uhr wach, mit der Mitteilung, das unser automatischer Pilot nicht mehr reagiert. Verschlafen
setzte ich mich an den Helmstock, so das Vincent erst einmal die Gebrauchsanweisung studieren kann. Wir finden heraus, das der Motor des Piloten noch funktioniert, aber nicht mehr mit der notwendigen Elektrik communiziert. Nach sechs Stunden testen, neu einstellen
usw. stehen wir vor der Wahl. Wir können Richtung Madeira weiterfahren, dies wird noch ungefdhr 2 = Tage
dauern (350NM) Wir können auch Richtung Portugal (Lagos) fahren, was ungefähr noch 1 = Tage dauern wird (200 NM). Wir entschliessen uns für letzteres, da die
Wetterlage sich Richtung Madeira schnell verschlechtert und die benötigte Unterstützung auf dem Festland wahrscheinlich besser ist. Unterwegs Richtung Lagos haben wir dann endlich einen Fisch am Haken. Diesmal bekommen wir Ihn auch an Boord. Seine Finne und sein Schwanz sind glänzend gelb. Die Kinder beginnen gleich die Bücher
zu wälzen. Nach Ihrer Meinung war es ein Bonito.
Nach einem Tag fahren, dreht der Wind in den Osten und weht zwischen 17 und 24 Knoten. Ausgerechnet die Richtung wo wir hin müssen. Ich bespare euch die Details von einem Tag gegen den Wind fahren und das auf der Höhe von dem Kap Sao Vincente. Das Fok und das 2te Riff im Grosssegel beweisen mal wieder das sie gut zusammen arbeiten
können. Und da unser Boot ein Langkieler ist brauchen wir den Pelikaan kaum zu steuern. Vincent hat mit Hilfe von ein paar Schoten und Lieren eine Art Steuerhilfe gemacht, so das der Steuermann/ -frau unter der Sprayhood sitzten kann, um sich gegen das Spritzwasser zu sch|tzen.
Wieder kommen wir mitten in der Nacht bei einem Hafen an. Es ist nicht möglich um noch in den Jachthafen einzufahren und m|ssen unser Schiff an einer
schwimmenden Kade anlegen.

Am anderen Morgen werden wir in den sehr luxuriösen Hafen eingelassen. Ich nutzte sofort die Gelegenheit, um vier Wochen Wäsche weg zu arbeiten und natürlich von unserem ersten Fangst eine herrliche Mahlzeit zu bereiten.
Wir lernen viele Segler kennen, die noch einen Zwischenstop machen und auf besseres Wetter warten, um dann weiter nach Madeira oder die Canaren zu fahren.
Die meisten werden wir wahrscheinlich dort wieder treffen, zumal wir auch überall erkannt werden. Dien
stags kommt dann endlich ein Monteur an Bord, welcher feststellt das ein Transistor durchgebrannt ist. Das Ersatzteil was wir brauchen muss aus England
geschickt werden und es wird ungefähr eine Woche dauern, bevor es in Portugal ist. Inzwischen haben wir keine Eile mehr. Von einem englischen Paar hören wir, das man zwischen Lagos und Portimao in einer Flussmündung ankern kann. Wir sind in diese Flussmündung hineingefahren und liegen jetzt in einem kleinen Deltagebiet vor Anker. Die
Natur ist hier wirklich wunderschön. Hier warten wir gerne bis ...

Portimao 27 oktober 2005

in der Zwischenzeit haben wir noch eine Woche in der Bucht von Portimao vor Anker gelegen. Mit maximal vier Boten, nicht sehr voll. Die andern liegen wahrscheinlich lieber in einem ruhigen Haven. Für uns hat das den Vorteil, das wir unsere ganze Ankerkette von 50 Metern auslegen können, was bei Wellengang wieder eine ruhiger
Nachtruhe garantiert. Am 24ten Oktober kam dann endlich der Monteur mit den Ersatzteilen zu uns an Bord. Gestern haben wir unseren automatischen Piloten bei ruhigem Seegang kalibrieren können und unseren Vorrat wieder angef|llt, um weiter zu den Kanaren zu segeln.
Diesmal war es soviel das wir auf dem Rückweg ein Taxi genommen haben, für drei Euro kein extra Luxus. Unsere Weiterreise hängt jetzt nur noch vom Wetter ab. So
wie es aussieht liegen wir hier noch einigen Tagen...