Oversteek Malediven - Al Mukalla (Yemen) 22maart +

22 - 24 maart 2008 (Dag1&2)
Na nog even twee mooie surf sessies op Honky's en Sultans nemen we de volgende ochtend met een beetje pijn in ons hart afscheid van De Malediven. We zeilen dwars door het Noord Male atol en slalommen tussen de veeltalige koraal riffen door naar een uitgang aan haar westzijde. De zuidwesten Wind bezorgt ons de eerste dagen een aangename, vliegende start. Op zondag verfen we met z'n allen paaseieren en omdat River en Roxy het spelletje nog steeds zo leuk vinden moet ik deze meerdere malen verstoppen. Zo liggen ze in giek, luchthapper, bakboord licht, dinghy, tussen de tros bananen aan de radarpaal en ga zo maar verder.

25 maart 2008 (Dag3)

Als s'avonds vanuit geen enkele windstreek ook maar een zuchtje wind te bespeuren is, de zeegang langzaaam weg ebt, en de oceaan in korte tijd veranderd in een glooiend billjardlaken; worden de zeilen gestreken en laten De Pelikaan op het blauwe tapijt in de Indische Oceaan al dobberend zijn gang gaan. We steken vier kaarsjes op en laten deze in plastic bekertjes te water. Een vrolijke en tevens emotionele tijd lang kijken we de vier lichtjes na tot ze uren later zich volledig aan ons zicht hebben onttrokken en uiteindelijk verdwijnen. Dit geeft je een indruk hoe rustig de oceaan is of beter gezegd, dan ook weer kan zijn. De Pelikaan sluit een magische verbond met een iets minder dan volle maan. River en Roxy halen de matrassen en dekens naar het voordek en we slapen met zijn viertjes onder een almachtig firmament van sterrenpracht. De stilte galmt in onze oren, wat een nacht!

26 maart 2008 (Dag4)

Verjaardagskoorts, Roxy was vanochtend vanwege haar verjaardag om 5.30uur wakker. Taart met kaarsjes, koffie, limo en alle cadeautjes uit Nederland en Duitsland op het voordek erbij. Het was weer een geweldig moment. We zijn allemaal jaloers op haar, omdat zij de enige aan boord is die haar verjaardag op de oceaan onder zeil heeft gevierd.

27 maart 2008 (Dag5)

Vandaag met Dolfijnen gezwommen. Ze zwommen voor de Pelikaan uit welke door de minimale wind weinig vaart door het water maakte. De kids en ik zijn bij de boegspriet naar beneden geklommen, en gewapend met duikbril, snorkel en camera in het water gegleden en ons aan de verstaging van de boeg vastgehouden. We konden zo onderwater waarnemen hoe ze voor ons uit zwommen/surfden al gebruik makend van de druk die de waterverplaatsing van De Pelikaan veroorzaakt. Dat we Dolfijnen voor de boeg hebben komt heel geregeld voor, maar meestal hebben we te veel vaart en te woeste zeeen om het water in te gaan. Meer dan eens beseffen we dat River en Roxy de laatste drie jaar in echte piraten zijn veranderd. Volledig vertrouwd met de elementen en zonder enige twijfel van hun kunnen gaan ze toch zomaar onder vol zeil en met 3,5 knopen snelheid buiten boord hangen om de dolfijnen te opserveren en moeten ze na een tijd de verstaging loslaten om vervolgens de zwemtrap aan de achterzijde van het schip weer beet te pakken en vooral niet mis te grijpen. Net daarvoor hadden we nog verhalen over de Witte Haai uitgewisseld, die op deze route tussen Australie en ZuidAfrika heen en weer trekken.

28 maart - 2 april 2008 (Dag6-11)

We hebben zo'n beetje alle zeilcombinaties en variaties gehad, dit om ieder zuchtje wind te gebruiken en niet de motor te hoeven gebruiken. Met alleen de Gennaker, die 48uur achter elkaar blijft staan wordt 40 Mijl in een etmaal het absolute diepterecord. Het uitlezen van het derde boek, het muziek maken of het bakken van een appeltaart en een pizza behoren tot de highlights van de dag.

3 april 2008 (Dag 12)

Alle vier genieten we van het samen zijn op zee. De natuur, de rust en de eindeloze tijd die geleefd en verspilt mag worden, maar met 1 beperking, je verbrengt het op een schip; kan het nog mooier?! Dit lijkt zo'n beetje de langzaamste oversteek die we ooit gemaakt hebben. Als de Malediven maar niet uit het blikveld van de zeekaart wil verdwijnen en je gelooft dat de schildpadden aan je voorbij zwemmen, begin je je toch af te vragen hoe lang zo'n reis zou gaan gaat duren bij deze snelheid. Het fruitmandje is leeg en een blik in de groenten la bevestigt dat ook straks de uitjes, de peen en de kool de shappi smaak uit het blikvoer niet meer weg kunnen moffelen.

4 april 2008 (Dag 13)

In de verte zien we de steile rotswanden van het te passeren eiland Sokotra. Schuin achter aan bakboord duikt een grote troep Grampus dolfijnen op, voorzichtig manoevreren we De Pelikaan in de baan van hun trekrichting en zien voor het eerst deze 4 meter grote Dolfijnen, die met zijn ronde neus eigenlijk meer op een walvis dan op een dolfijn lijkt. Ze zwemmen steeds dichter bij de Pelikaan. Wanneer het geluid van de ademenhaling op de romp weerkaatst en ze vanaf het dek door het gladde blauwe water zichtbaar worden gaan we ook deze keer weer het water in om ze van onderwater nauwkeurig te kunnen bekijken. Helaas hebben we niet genoeg snelheid om een ritje voor de boeg aantrekkelijk voor ze te maken maar pikken enkele mooie glimpen op.

5 april 2008 (Dag14)

Het waait tussen de 8 en 10 knopen. We hebben de Gennaker op en met 4 tot 5 knopen snelheid in de goede richting, zijn we erg blij dat we deze dieselbespaarder hebben. Helaas houdt de pret niet lang vol. Bij een vlaagje van 11 knopen, loeft de boot iets te veel op, waarschijnlijk raakt de Gennaker de tweede spreader en scheurt twee meter onder de top van voor naar achter en van boven tot onder uit zijn lijken. De Gennaker gaat met een hardverscheurend geluid in een grasieuze boog te water. Hij kan nadat we met zijn allen naar de railing zijn gestormd met vereende krachten naast de boot uit worden gevist. Een enorm verlies in zeilkracht en voortstuwing.


6 april 2008 (Dag15)

Toiletprojecten: we zullen jullie de details besparen. We hebben wel de hele dag voor de wind kunnen zeilen en vooruitgang kunnen boeken maar wel bar weinig van buiten kunnen zien. Vroeg in de avond zitten we gedouched en wel nog even buiten om van de sterrenhemel te genieten, als we een schuin van achter opkomend licht waarnemen. Als die bij 4 mijl afstand nog steeds zijn koers niet heeft gewijzigd, doen we de Strobe Light en de Spreader Lights aan. Met een zoeklicht krijgen we wat lichtseinen van het Cargoschip en gaan ervan uit dat hij ons gezien heeft en nu zijn koers wijzigd, we zijn immers in een voor de windse positie en een oplopend schip moet te alle tijden ruimte geven om aanvaringen te voorkomen om nog maar niet te spreken van een zeilend schip versus een motorisch voortbewogen vaartuig. Zoals gebruikelijk varen we op deze bakstagkoersen met een uitgeboomde fok te loeferd en het grootzeil vast gezet op de bulletalie aan lij. Hierdoor zijn we natuurlijk minder snel in het wijzigen van een koers dan anders. Vanwege de piraterij in deze wateren beperken we het gebruik van de VHF tot een minimum en eigenlijk liever helemaal niet. Op de radar plotten we nauwkeurig zijn route en kunnen alleen maar constateren dat hij nog steeds met gemiddeld 20knopen in een rechte lijn op ons afkomt. 1,5 mijl afstand is ons op deze grote oceaan dan toch te klein en we roepen hem via de VHF op. We krijgen alleen een onduidelijk gestamel en we vermoeden dat de persoon in kwestie geen engels spreekt. Door het indraaien van de fok en spiboom proberen we de boot zo goed als het gaat stil te leggen. Het Cargoschip gaat een paar honderd meter met een duizelingwekkende vaart voor ons langs.



7 april 2008 (Dag 16)

Geloof het of niet. Tijdens de nachtwacht gebeurd precies het zelfde nog een keer. Dit hebben we nog nooit meegemaakt, ook niet in de drukke vaarroute na de Malakka Strait, waar soms acht of negen containerschepen tegelijk om ons heen zaten.
De gebeurtenissen worden snel vergeten, als de bruin, gele stippen aan de horizon in het heuvelachtig maanlandschap van Yemen veranderen. Om ruim voor het donker binnen te lopen wordt voor de laatste mijlen de stalen spinaker bijgezet. En zo belanden we van groene tropische koraal eilanden in de zandbak van een woestijn. De gebouwen van Al Mukalla zijn als witte cigarenkistjes vanaf de kust tegen de droge steenige heuvels aangebouwd. We kunnen het anker in het midden van de oude handels haven van het stadje gooien, omgeven door maar slechts 6 minaretten met haar moskeeen.