LasPalmas
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Zeilboot
18 December 2005 | Spanje, Madrid
Isla Graciosa 8 november 2005
Eindelijk, donderdag 3 november 2005 kunnen we Portugal verlaten. We zijn erg blij, want het weer is vier weken lang op vier dagen na niet bijzonder geweest. Hierbij komt dat de Portugezen melancholische, bijna onvriendelijke mensen zijn, kampioen schouders optrekken zeg maar, uitzonderingen bevestigen natuurlijk de regel. We lichten het anker rond 15.00 uur. Het waait ongeveer 10 knopen uit noordoostelijke richting, de hemel is grijs. Als we het beschutte baaitje van Alvor verlaten, moeten we weer even wennen aan de schommelingen van de open zee. Gelukkig hebben we voor vertrek alvast onze warme maaltijd genuttigd en kunnen we ertegenaan. Als we uit de luwte van de Kaap zeilen komt de oceaandeining er weer aan. De hoge deining komt uit het noorden en we hebben windgolven uit het noordoosten. We werken er hard aan om rust in de boot te krijgen, maar daardoor kunnen we niet echt de gewenste zuid zuidwestelijke koers van 207 Graden varen. We overwegen nog even om eerst Madeira aan te doen, maar aangezien dit eiland aan Portugal toebehoort, bedenken we ons snel. We varen met Grootzeil 2deRiff en de Genua de nacht in, die nu verdomd lang zijn geworden. Vincent en ik hanteren voor het wachtlopen een systeem van 3 uur op 3uur af. Het wachtlopen begint nu al om 19.00 uur, wat betekend dat ik eerder op bed lig dan de kinderen. De eerste nacht is er een hoop bedrijvigheid. Tankers, containerschepen, Cruiseschepen (als kerstbomen verlicht) noem maar op, die natuurlijk allemaal in de richting van de Straat van Gibraltar willen, maar goed zo blijf je temminste wakker. De dagen vullen we door alle mogelijke combinaties van zeilvoering uit te proberen die er zijn, om het beste uit de inmiddels zo vertrouwde Pelikaan te halen. De windhoek is 176 Graden, dus op 4 graden na plat voor het laken. Een nieuwe instelling op de stuurautomaat biedt uitkomst en kunnen De Pelikaan op windhoeken laten varen. Aan andere activiteiten komen we niet toe, omdat de wind varieert tussen 30 en 35 knopen. Elke handeling kost kracht, koken is topsport. De schoolwerkjes doen we mondeling. In 3 ½ dag bereiken we al de Canarische Eilanden (550 NM). De nacht voor aankomst hebben we zelfs nog moeten vertragen om niet in het donker aan te komen. Op maandagochtend 7 november zien we de immense krater van het eerste eiland in de mist opdoemen en enkele uren later meren we af in La Graciosa. Een heerlijk rustig eilandje zonder asfalt. Er rijden alleen een paar landrover jeeps op het eilandje voor bevoorrading van de plaatselijke bevolking. We kunnen hier heerlijk wandelen en het nodige onderhoud aan de Pelikaan uit te voeren. We worden ook nog getrakteerd op een bijzondere surfsessie. De spot is alleen met je Dinghy te bereiken. We gooien het ankertje net buiten de branding op het lava steen achter de breack uit en peddelen naar de line up.
We liggen er maar met vier surfers. Het is een plek welke niet in de surferguides te vinden is en is daarom een secret spot (locals only). Als we na een paar dagen zien dat een nieuw lagedruk gebied bij de Azoren voor Noorder swell zorgt, besluiten we naar Fuerteventura te zeilen en in Corralejo voor anker te gaan. We bezoeken Isla De Lobos, een klein onbewoond eilandje naast Fuerte. Stiekem zitten we alvast naar de plek te gluren, waar we straks zullen surfen. Drie dagen moeten we wachten voor er zondagavond de golfen beginnen te lopen. Helaas zullen we hiervan niet kunnen genieten, omdat duidelijk is dat hurricane Delta nu definitief onze kant uit komt. Corralejo biedt slechte mogelijkheden om te schuilen, zodat we maandagochtend ons anker ophalen en een Jachthaven in het Zuiden van Lanzarote opzoeken. Fuerte en Lanza liggen ca. 18 NM van elkaar verwijdert. Inderdaad maandagavond begint Delta om 21.00 uur met 20 knopen te blazen. Ieder uur komt er 10 Knopen bij en om 1.00 uur s’nachts bereikt de storm op onze windmeter 65,7 knopen. Gelukkig ruimt de wind in zijn opbouwende fase van S naar SW naar N, waardoor wij aan hoge wal komen te liggen. De situatie aan de overkant, waar een paar grote zeilschepen liggen is erg verontrustend. De steigers buigen onder de zware last welke ze moeten dragen. De afloop is desalniettemin naast uitgerukte kikkers, gebroken pontons en landvasten, kras en lakschade redelijk goed te noemen. Ons is op een krasje na, welke bij het afmeren was ontstaan door een uitstekende houtschroef niets overkomen. Om 4.00 uur s’nachts neemt de wind gestaag af. De andere dag zien we aan wal dat het dak van een restaurantje is weggewaaid, ramen stuk zijn gegaan, tafels en stoelen liggen verspreid op diverse terrasjes en zijn kapot gewaaid, een boot heeft een gat in zijn romp en een andere is gezonken. Een grote trimaran (hydroptere voor het varen van snelheidsrecords) is op de kade van zijn standaard gevallen. Verder is in onze haven iedereen met de schrik ervan afgekomen. Wij voelen ons weer een hele ervaring rijker.
Op dit moment (16 december) liggen we voor anker in Gran Canaria Las Palmas, om de boot voor de oversteek voor te bereiden. We zullen ongeveer 21 tot 28 dagen op zee zijn. Vanochtend hebben we Vincent’s 40ste verjaardag met een aantal inmiddels gewonnen vrienden gevierd. De bemanning van de Luna met Bart, Dagmar en Soleil zijn, ter vreugde van ons en de kids, inmiddels gearriveerd. We hadden eigenlijk in de Carib afgesproken, maar met het tempo dat wij ons voortbewegen zien we elkaar dus iets eerder. Ik heb de laatste weken nauwkeurig in de gaten gehouden wat we per week aan etens- en drinkwaren verwerken, om onze bevoorrading erop af te stemmen. River en Vincent hebben intussen het geheim van het vissen ontdekt en zullen hopelijk voor wat variatie op het menu zorgen. De gevangen exemplaren worden steeds groter en River heeft tijdens onze laatste zeiltocht zijn eerste Skipjack Tonijn binnengehaald. Moest ik de eerste keren nog een stoofpotje maken om wat in onze magen te toveren, konden we de laatste rauw met Wasabi en Sojasauce eten. Mmmhhh…
De stammen van de palmbomen op de boulevard zijn helemaal met kerstlichtjes versierd. Zelf de hijskranen in de industriële haven tegenover ons worden met de gezellige kleine lichtjes opgevrolijkt en lijken s’avonds op overgrote flessen. Wij wensen iedereen alvast rustige kerstdagen en een gezond, gelukkig 2006!!!
Ons volgend bericht, zal waarschijnlijk een tijdje op zich laten wachten en vanaf de andere kant van de oceaan komen. Jullie hebben alvast geoefend om geduld met mij te hebben.
Liefs
Endlich, Donnerstag den 3ten November 2005 koennen wir Portugal verlassen. Wir sind sehr froh. Das Wetter ist vier Wochen lang, bis auf 4 Tage nicht besonders gut gewesen. Hierzu kommt, das die Portugiesen melancholische, fast unfreundliche Menschen sind. Weltmeister im Schulterzucken sozusagen. Ausnahmen bestaetigen natuerlich die Regel. Wir lichten unseren Anker um 15 Uhr. Es weht ungefaehr 10 Knoten aus nordoestlicher Richtung, der Himmel ist grau. Wenn wir die geschuetzte Bucht von Alvor verlassen, muessen wir uns wieder an den Rythmus des Ozeans gewoehnen. Zum Glueck haben wir schon vorher unsere warme Mahlzeit gegessen und somit genuegend Kraft fuer die naechsten Stunden. Wir haben grosse Wellen aus dem Norden und Windwellen aus dem Nordosten unser sued suedwestlicher Kurs von 207 Graden ist nicht sehr komfortabel. Wir muessen hart arbeiten um Regelmaessigkeit ins Boot zu kriegen. Wir denken noch kurz daran um Richtung Madeira zu fahren, aber da es ja auch zu Portugal hoert, verwerven wir diesen Gedanken schnell. Lieber ein bischen durchbeissen. Wir varen mit Grossegel 2tes Riff und Genua in eine dunkele Nacht hinein, die jetzt auch noch verdammt lang geworden sind. Vincent und iche hantieren ein Wachtsystem von 3 Stunden schlafen, 3 Stunden wachen. Unser Wachtsystem beginnt jetzt schon um 19.00 Uhr, was bedeutet das ich frueher im Bett liege wie die Kinder. In der ersten Nacht gibt es viel zu sehen. Tanker, Containerschiffe, Kreuzschiffe, alle biegen sie in die Strasse von Gibraltar ab, aber so bleibt man eben wach. Der Wind hat inzwischen 25 Knoten erreicht. Unsere Tage fuellen wir durch alle moeglichen Segelcombinationen aus zu probieren, um das beste aus unserem inzwischen so vertrauten Pelikaan zu holen. Unser Windangel ist 176 Grad, also bis auf 4 Grad direkt vor dem Wind. Andere Aktivitaeten sind nicht moeglich, der Wind variiert zwischen 30 und 35 Knoten, jeder Schritt kostet Kraft, kochen wird zur Olympischen Disziplin. Unsere Hausaufgaben machen wir muendlich. Schon nach 3 ½ Tagen erreichen wir die Kanarischen Inseln (550NM). Nachts mussten wir sogar noch verlangsamen, om nicht im dunkeln an zu kommen. Montag morgen den 7 November legen wir in La Graciosa an. Eine schoene ruhige Insel, ohne Asfalt. Es gibt nur ein paar Jeeps der Dorfbewohner, die Sie mit den notwendigen Vorraeten versorgen. Wir koennen hier herrlich wandern und fuer unser Schiff sorgen. Wir haben noch einem besonderen Surfnachmittag, an einem Ort der nur mit unserem Beiboot zu erreichen ist. Hier surfen wir zu viert. Ein Platz der in den Buechern immer als Secret Spot (Geheimer Ort) umschrieben wird. Wenn wir auf dem Internet sehen, das ein Tiefdruckgebiet auf den Azoren fuer Wellen auf den Kanaren sorgt, segeln wir weiter nach Fuerteventura um hier zu surfen. Wir ankern im Hafen von Corralejo. Wir besuchen die kleine Insel Los Lobos, um schon mal auf den Geschmack zu kommen. Drei Tage muessen wir auf die Wellen warten, bevor sie dann endlich Sonntagabend den 27ten November Fuerteventura erreichen. Leider kommen wir nicht in den Genuss um Montagmorgen ins kuehle Nass zu springen, weil jetzt definitief deutlich ist das Orkan Delta die Inseln aufsuchen wird. Corralejo bietet keinen Schutz um sich vor dem Sturm zu schuetzten. Wir beschliessen um nach Lanzarote zu segeln ca. 18NM von einander entfernt, um hier einen guten Hafen aufzusuchen. Und wirklich Montagabend um ca 21.00 Uhr beginnt Delta mit 20 Knoten zu wehen. Jede Stunde kommt hier 10 Knoten bei und um 1 Uhr Nachts zeigt unser Windmessgeraet 65,7 Knoten an. Der Wind hat sich zum Glueck waehrend der Aufbaufase von suedoestlicher Richtung in nordwestliche Richtung gedreht, so das wir nicht gegen die Kade gedrueckt werden. Andere Schiffe haben weniger Glueck. Gegenueber uns liegen ein paar wirklich grosse Segelschiffe. Die Stege biegen sich unter der Last die sie tragen muessen. Alles laeuft gut ab. Am naechsten Tag sehen wir das das Dach von einem Restaurant weggeflogen ist. Die Stuehle und Tische auf den Terassen sind kaput, Scheiben sind eingeschlagen, ein Boot hat ein Loch im Rumpf, ein anderes ist gesunken und wieder ein anderes von seinem Bock gefallen. Alle im Hafen sind mit dem Schrecken davon gekommen. Wir fuehlen uns eine besondere Erfahrung reicher.
In diesem Moment (16 dezember) liegen wir im Haven von Gran Canaria Las Palmas vor Anker um uns fuer die grosse Ueberfahrt vorzubereiten. Wir werden ungefaehr 21 bis 28 Tage auf See verbringen. Heute morgen haben wir mit inzwischen geschlossenen Freundschaften Vincent’s 40ten Geburtstag gefeiert. Die Besatzung der Luna aus Holland mit Bart, Dagmar und Soleil ist vorgestern angekommen. Wir hatten uns eigentlich in der Karibik verabredet, aber zu unserer Freude haben sie uns inzwischen eingeholt. Ich habe die letzten Wochen unsere Ess- und Trinkgewohnheiten genauestens unter die Lupe genommen, um unseren Vorrat darauf abzustimmen. River und Vincent haben inzwischen das Geheimnis des Fischens entdeckt und werden hoffentlich fuer ein bischen Abwechslung auf dem Menu sorgen. Die gefangenen Exemplare werden auf jeden Fall immer groesser und River hat bei unserer letzten Segeltoern Richtung Las Palmas seinen ersten Skipjack Thunfisch gefangen. Muste ich erst immer einen Fischeintopf kochen, um unsere Maegen zu fuellen, konnten wir den letzten rauh mit Wasabi und Sojasauce verspeisen. Mmhh…
Die Staemme der Palmen haben sie mit kleinen Weihnachtslichtern umwickelt. Sogar die Kraene im gegenueberliegenden Industriehafen sind mit kleinen Lichtern ausgestattet, die Abends wie uebergrosse Flaschen aussehen. Von hieraus schonmal ruhige und besinnliche Weihnachten und ein gesundes und glueckliches 2006!!!
Der naechste Bericht kommt bestimmt aus Uebersee und wird einige Zeit auf sich warten lassen. Aber Ihr habt ja inzwischen geuebt um Geduld mit mir zu haben.
Alles Liebe
Eindelijk, donderdag 3 november 2005 kunnen we Portugal verlaten. We zijn erg blij, want het weer is vier weken lang op vier dagen na niet bijzonder geweest. Hierbij komt dat de Portugezen melancholische, bijna onvriendelijke mensen zijn, kampioen schouders optrekken zeg maar, uitzonderingen bevestigen natuurlijk de regel. We lichten het anker rond 15.00 uur. Het waait ongeveer 10 knopen uit noordoostelijke richting, de hemel is grijs. Als we het beschutte baaitje van Alvor verlaten, moeten we weer even wennen aan de schommelingen van de open zee. Gelukkig hebben we voor vertrek alvast onze warme maaltijd genuttigd en kunnen we ertegenaan. Als we uit de luwte van de Kaap zeilen komt de oceaandeining er weer aan. De hoge deining komt uit het noorden en we hebben windgolven uit het noordoosten. We werken er hard aan om rust in de boot te krijgen, maar daardoor kunnen we niet echt de gewenste zuid zuidwestelijke koers van 207 Graden varen. We overwegen nog even om eerst Madeira aan te doen, maar aangezien dit eiland aan Portugal toebehoort, bedenken we ons snel. We varen met Grootzeil 2deRiff en de Genua de nacht in, die nu verdomd lang zijn geworden. Vincent en ik hanteren voor het wachtlopen een systeem van 3 uur op 3uur af. Het wachtlopen begint nu al om 19.00 uur, wat betekend dat ik eerder op bed lig dan de kinderen. De eerste nacht is er een hoop bedrijvigheid. Tankers, containerschepen, Cruiseschepen (als kerstbomen verlicht) noem maar op, die natuurlijk allemaal in de richting van de Straat van Gibraltar willen, maar goed zo blijf je temminste wakker. De dagen vullen we door alle mogelijke combinaties van zeilvoering uit te proberen die er zijn, om het beste uit de inmiddels zo vertrouwde Pelikaan te halen. De windhoek is 176 Graden, dus op 4 graden na plat voor het laken. Een nieuwe instelling op de stuurautomaat biedt uitkomst en kunnen De Pelikaan op windhoeken laten varen. Aan andere activiteiten komen we niet toe, omdat de wind varieert tussen 30 en 35 knopen. Elke handeling kost kracht, koken is topsport. De schoolwerkjes doen we mondeling. In 3 ½ dag bereiken we al de Canarische Eilanden (550 NM). De nacht voor aankomst hebben we zelfs nog moeten vertragen om niet in het donker aan te komen. Op maandagochtend 7 november zien we de immense krater van het eerste eiland in de mist opdoemen en enkele uren later meren we af in La Graciosa. Een heerlijk rustig eilandje zonder asfalt. Er rijden alleen een paar landrover jeeps op het eilandje voor bevoorrading van de plaatselijke bevolking. We kunnen hier heerlijk wandelen en het nodige onderhoud aan de Pelikaan uit te voeren. We worden ook nog getrakteerd op een bijzondere surfsessie. De spot is alleen met je Dinghy te bereiken. We gooien het ankertje net buiten de branding op het lava steen achter de breack uit en peddelen naar de line up.
We liggen er maar met vier surfers. Het is een plek welke niet in de surferguides te vinden is en is daarom een secret spot (locals only). Als we na een paar dagen zien dat een nieuw lagedruk gebied bij de Azoren voor Noorder swell zorgt, besluiten we naar Fuerteventura te zeilen en in Corralejo voor anker te gaan. We bezoeken Isla De Lobos, een klein onbewoond eilandje naast Fuerte. Stiekem zitten we alvast naar de plek te gluren, waar we straks zullen surfen. Drie dagen moeten we wachten voor er zondagavond de golfen beginnen te lopen. Helaas zullen we hiervan niet kunnen genieten, omdat duidelijk is dat hurricane Delta nu definitief onze kant uit komt. Corralejo biedt slechte mogelijkheden om te schuilen, zodat we maandagochtend ons anker ophalen en een Jachthaven in het Zuiden van Lanzarote opzoeken. Fuerte en Lanza liggen ca. 18 NM van elkaar verwijdert. Inderdaad maandagavond begint Delta om 21.00 uur met 20 knopen te blazen. Ieder uur komt er 10 Knopen bij en om 1.00 uur s’nachts bereikt de storm op onze windmeter 65,7 knopen. Gelukkig ruimt de wind in zijn opbouwende fase van S naar SW naar N, waardoor wij aan hoge wal komen te liggen. De situatie aan de overkant, waar een paar grote zeilschepen liggen is erg verontrustend. De steigers buigen onder de zware last welke ze moeten dragen. De afloop is desalniettemin naast uitgerukte kikkers, gebroken pontons en landvasten, kras en lakschade redelijk goed te noemen. Ons is op een krasje na, welke bij het afmeren was ontstaan door een uitstekende houtschroef niets overkomen. Om 4.00 uur s’nachts neemt de wind gestaag af. De andere dag zien we aan wal dat het dak van een restaurantje is weggewaaid, ramen stuk zijn gegaan, tafels en stoelen liggen verspreid op diverse terrasjes en zijn kapot gewaaid, een boot heeft een gat in zijn romp en een andere is gezonken. Een grote trimaran (hydroptere voor het varen van snelheidsrecords) is op de kade van zijn standaard gevallen. Verder is in onze haven iedereen met de schrik ervan afgekomen. Wij voelen ons weer een hele ervaring rijker.
Op dit moment (16 december) liggen we voor anker in Gran Canaria Las Palmas, om de boot voor de oversteek voor te bereiden. We zullen ongeveer 21 tot 28 dagen op zee zijn. Vanochtend hebben we Vincent’s 40ste verjaardag met een aantal inmiddels gewonnen vrienden gevierd. De bemanning van de Luna met Bart, Dagmar en Soleil zijn, ter vreugde van ons en de kids, inmiddels gearriveerd. We hadden eigenlijk in de Carib afgesproken, maar met het tempo dat wij ons voortbewegen zien we elkaar dus iets eerder. Ik heb de laatste weken nauwkeurig in de gaten gehouden wat we per week aan etens- en drinkwaren verwerken, om onze bevoorrading erop af te stemmen. River en Vincent hebben intussen het geheim van het vissen ontdekt en zullen hopelijk voor wat variatie op het menu zorgen. De gevangen exemplaren worden steeds groter en River heeft tijdens onze laatste zeiltocht zijn eerste Skipjack Tonijn binnengehaald. Moest ik de eerste keren nog een stoofpotje maken om wat in onze magen te toveren, konden we de laatste rauw met Wasabi en Sojasauce eten. Mmmhhh…
De stammen van de palmbomen op de boulevard zijn helemaal met kerstlichtjes versierd. Zelf de hijskranen in de industriële haven tegenover ons worden met de gezellige kleine lichtjes opgevrolijkt en lijken s’avonds op overgrote flessen. Wij wensen iedereen alvast rustige kerstdagen en een gezond, gelukkig 2006!!!
Ons volgend bericht, zal waarschijnlijk een tijdje op zich laten wachten en vanaf de andere kant van de oceaan komen. Jullie hebben alvast geoefend om geduld met mij te hebben.
Liefs
Endlich, Donnerstag den 3ten November 2005 koennen wir Portugal verlassen. Wir sind sehr froh. Das Wetter ist vier Wochen lang, bis auf 4 Tage nicht besonders gut gewesen. Hierzu kommt, das die Portugiesen melancholische, fast unfreundliche Menschen sind. Weltmeister im Schulterzucken sozusagen. Ausnahmen bestaetigen natuerlich die Regel. Wir lichten unseren Anker um 15 Uhr. Es weht ungefaehr 10 Knoten aus nordoestlicher Richtung, der Himmel ist grau. Wenn wir die geschuetzte Bucht von Alvor verlassen, muessen wir uns wieder an den Rythmus des Ozeans gewoehnen. Zum Glueck haben wir schon vorher unsere warme Mahlzeit gegessen und somit genuegend Kraft fuer die naechsten Stunden. Wir haben grosse Wellen aus dem Norden und Windwellen aus dem Nordosten unser sued suedwestlicher Kurs von 207 Graden ist nicht sehr komfortabel. Wir muessen hart arbeiten um Regelmaessigkeit ins Boot zu kriegen. Wir denken noch kurz daran um Richtung Madeira zu fahren, aber da es ja auch zu Portugal hoert, verwerven wir diesen Gedanken schnell. Lieber ein bischen durchbeissen. Wir varen mit Grossegel 2tes Riff und Genua in eine dunkele Nacht hinein, die jetzt auch noch verdammt lang geworden sind. Vincent und iche hantieren ein Wachtsystem von 3 Stunden schlafen, 3 Stunden wachen. Unser Wachtsystem beginnt jetzt schon um 19.00 Uhr, was bedeutet das ich frueher im Bett liege wie die Kinder. In der ersten Nacht gibt es viel zu sehen. Tanker, Containerschiffe, Kreuzschiffe, alle biegen sie in die Strasse von Gibraltar ab, aber so bleibt man eben wach. Der Wind hat inzwischen 25 Knoten erreicht. Unsere Tage fuellen wir durch alle moeglichen Segelcombinationen aus zu probieren, um das beste aus unserem inzwischen so vertrauten Pelikaan zu holen. Unser Windangel ist 176 Grad, also bis auf 4 Grad direkt vor dem Wind. Andere Aktivitaeten sind nicht moeglich, der Wind variiert zwischen 30 und 35 Knoten, jeder Schritt kostet Kraft, kochen wird zur Olympischen Disziplin. Unsere Hausaufgaben machen wir muendlich. Schon nach 3 ½ Tagen erreichen wir die Kanarischen Inseln (550NM). Nachts mussten wir sogar noch verlangsamen, om nicht im dunkeln an zu kommen. Montag morgen den 7 November legen wir in La Graciosa an. Eine schoene ruhige Insel, ohne Asfalt. Es gibt nur ein paar Jeeps der Dorfbewohner, die Sie mit den notwendigen Vorraeten versorgen. Wir koennen hier herrlich wandern und fuer unser Schiff sorgen. Wir haben noch einem besonderen Surfnachmittag, an einem Ort der nur mit unserem Beiboot zu erreichen ist. Hier surfen wir zu viert. Ein Platz der in den Buechern immer als Secret Spot (Geheimer Ort) umschrieben wird. Wenn wir auf dem Internet sehen, das ein Tiefdruckgebiet auf den Azoren fuer Wellen auf den Kanaren sorgt, segeln wir weiter nach Fuerteventura um hier zu surfen. Wir ankern im Hafen von Corralejo. Wir besuchen die kleine Insel Los Lobos, um schon mal auf den Geschmack zu kommen. Drei Tage muessen wir auf die Wellen warten, bevor sie dann endlich Sonntagabend den 27ten November Fuerteventura erreichen. Leider kommen wir nicht in den Genuss um Montagmorgen ins kuehle Nass zu springen, weil jetzt definitief deutlich ist das Orkan Delta die Inseln aufsuchen wird. Corralejo bietet keinen Schutz um sich vor dem Sturm zu schuetzten. Wir beschliessen um nach Lanzarote zu segeln ca. 18NM von einander entfernt, um hier einen guten Hafen aufzusuchen. Und wirklich Montagabend um ca 21.00 Uhr beginnt Delta mit 20 Knoten zu wehen. Jede Stunde kommt hier 10 Knoten bei und um 1 Uhr Nachts zeigt unser Windmessgeraet 65,7 Knoten an. Der Wind hat sich zum Glueck waehrend der Aufbaufase von suedoestlicher Richtung in nordwestliche Richtung gedreht, so das wir nicht gegen die Kade gedrueckt werden. Andere Schiffe haben weniger Glueck. Gegenueber uns liegen ein paar wirklich grosse Segelschiffe. Die Stege biegen sich unter der Last die sie tragen muessen. Alles laeuft gut ab. Am naechsten Tag sehen wir das das Dach von einem Restaurant weggeflogen ist. Die Stuehle und Tische auf den Terassen sind kaput, Scheiben sind eingeschlagen, ein Boot hat ein Loch im Rumpf, ein anderes ist gesunken und wieder ein anderes von seinem Bock gefallen. Alle im Hafen sind mit dem Schrecken davon gekommen. Wir fuehlen uns eine besondere Erfahrung reicher.
In diesem Moment (16 dezember) liegen wir im Haven von Gran Canaria Las Palmas vor Anker um uns fuer die grosse Ueberfahrt vorzubereiten. Wir werden ungefaehr 21 bis 28 Tage auf See verbringen. Heute morgen haben wir mit inzwischen geschlossenen Freundschaften Vincent’s 40ten Geburtstag gefeiert. Die Besatzung der Luna aus Holland mit Bart, Dagmar und Soleil ist vorgestern angekommen. Wir hatten uns eigentlich in der Karibik verabredet, aber zu unserer Freude haben sie uns inzwischen eingeholt. Ich habe die letzten Wochen unsere Ess- und Trinkgewohnheiten genauestens unter die Lupe genommen, um unseren Vorrat darauf abzustimmen. River und Vincent haben inzwischen das Geheimnis des Fischens entdeckt und werden hoffentlich fuer ein bischen Abwechslung auf dem Menu sorgen. Die gefangenen Exemplare werden auf jeden Fall immer groesser und River hat bei unserer letzten Segeltoern Richtung Las Palmas seinen ersten Skipjack Thunfisch gefangen. Muste ich erst immer einen Fischeintopf kochen, um unsere Maegen zu fuellen, konnten wir den letzten rauh mit Wasabi und Sojasauce verspeisen. Mmhh…
Die Staemme der Palmen haben sie mit kleinen Weihnachtslichtern umwickelt. Sogar die Kraene im gegenueberliegenden Industriehafen sind mit kleinen Lichtern ausgestattet, die Abends wie uebergrosse Flaschen aussehen. Von hieraus schonmal ruhige und besinnliche Weihnachten und ein gesundes und glueckliches 2006!!!
Der naechste Bericht kommt bestimmt aus Uebersee und wird einige Zeit auf sich warten lassen. Aber Ihr habt ja inzwischen geuebt um Geduld mit mir zu haben.
Alles Liebe
-
20 December 2005 - 07:52
Rolf Ten Hulsen:
ik volg jullie verhalen op de voet (met enige jaloezie natuurlijk).
Blij dat jullie de storm goed doorstaan hebben. Rolt het schip erg bij wind op de kont? Vast een gezellige kerst en een bijzonder goed 2006. En vooral een mooie oversteek! -
22 December 2005 - 18:36
Eveline Flink:
Wat een verhaal, jij schrijft wel erg leuk Iris! Leuk om de foto's te zien, zo krijgen we een indruk van jullie reis. Vincent, nog gefeliciteerd met deze mooie leeftijd.(ik kan het al een tijdje weten)
Hele gezellige kerstdagen en een goed-op-koers varend 2006
Liefs van ons 4jes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
