NieuwZeeland - Opua - Australie - Brisbane - 8 mei

Dinsdag 8 mei nemen we afscheid van Aotearoa, het land van de lange,witte wolk, zoals de Maori's het noemen. Het zal altijd een bijzondere plaats in onze reisherinnering innemen. We hebben een vliegende start, 25 knopen wind uit oostelijke richting. De Pelikaan lijkt met zijn nieuwe lik verf op het onderwaterschip werkelijk langs de ruige kustlijn van NZ te willen vliegen. Op naar Cape North en daar achter Cape Reinga, alwaar we definitief het mainland achter ons laten. Vanuit de verte wuift alleen het licht van de vuurtoren ons nog toe, voor ons een uitgestrekte plas van blauw, de Tasman zee. Mijn god wat een gevoel om je vrijheid tegemoet te zeilen. Door vijf maanden land en kustleven duurt het wel even voordat we onze zeebenen terug hebben. Wanneer we eenmaal het ritme weer te pakken hebben, zijn we veel aan het leren, lezen, muziek aan het maken en vissen. Alleen het laatste wil de eerste dagen nog niet echt lukken. Na vijf dagen varen we in de buurt van wat kleine eilandjes zodat we de hele dag meeuwen in onze slipstream hebben. Die stomme beesten maken regelmatig een duik naar ons aas en raken daarbij in onze lijnen verstrikt. Tot drie keer toe moeten we een van de ongelukkige beesten uit de lijnen bevrijden. Gefrustreerd houden we het voor gezien en halen de hengels en handlijn binnen. De buitentemperatuur neemt met het passeren van de lengte graden, met de dag toe en wordt het, weliswaar geleidelijk, warmer. De lange joggingbroek model "Haagse Harry" kunnen worden ingeruild voor short en bikini. Vannacht (Woe 16 mei) is onze laatste nacht op zee. Voordat we morgen door de Quarantaine Controle in Brisbane aan boord zullen worden bezocht hebben we nog snel het laatste aan fruit, groente en eieren opgegeten. Vanmiddag nog op de valreep onze lang gewenste kanjer aan de haak geslagen en binnen gelieerd, een knaap van een Spanish Mackrel, 20KG schoon aan de haak. Uit ervaring weten we dat hij dan ook erg lekker smaakt en minimaal voor de komende drie dagen bestanddeel van onze maaltijden gaat worden. Vis gebakken, gekookt, gegrild, rauw met wasabi, vis door de salade, op je boterham en op je cracker. Op dit soort momenten zou een diepvries heel handig zijn. Hopelijk mogen we hem morgen (gefileerd wel te verstaan) Australië invoeren.

Dienstag den 8ten mei verabschieden wir uns dann endlich van Aotearoa, das Land mit der langen, weissen Wolke, wie die Maoris NeuSeeland nennen. Es wird immer einen besonderen Platz in unseren Reiseerinnerungen haben. Wir haben einen fliegenden Start, mit 25 Knoten Wind aus oestlicher Richtung. Der Pelikaan scheint mit seinem neuen Unterwasserschiff entlang der rauhen Kueste von NeuSeeland fliegen zu wollen. Am Cape North vorbei und entlang Cape Reinga, wo wir das Festland definitief hinter uns lassen. Aus der Ferne winkt nur noch das Licht des Leuchtturms uns nach, vor uns das unendliche blau der Tasman See. Es ist ein gutes Gefuehl um wieder der Freiheit entgegen zu segeln. Nach fuenf Monaten Landleben dauert es eine Weile bis wir unsere Seebeine wieder haben. Wenn wir endlich den Rythmus gefunden haben, wird wieder viel gelernt, gelesen, Musik gemacht und gefischt. Mit dem letzten haben wir die ersten Tage nicht soviel Glueck. Nach fuenf Tagen fahren wir in der Naehe von ein paar Inseln, so das wir den ganzen Tag Moewen in unserem Fahrwind haben. Die bloeden Viehcher stuerzen sich regelmaessig auf unser Aas und verfangen sich dabei in unseren Fischleinen. Bis zu dreimal muessen wir unsere Angeln reinholen und sie aus dem Wirrwarr herausschneiden. Ob sie wohl auch schmecken? Frustriert geben wir uns geschlagen. Wieder keinen Fisch. Mit jedem Laengengrad was wir hinter uns lassen steigen die Aussen- und Wassertemperatur wieder langsam an. Die tagelang getragene Jogginghose Model "Dortmunder Hausmeister" kann ausgewechselt werden gegen Short und Bikini. Heute Nacht (Mi 16mei) ist unsere letzte Nacht auf See. Bevor wir morgen die Quarantaene- und Zollcontrolle an Bord bekommen haben wir unser letztes Obst, Gemuese und Eier aufgegessen. Am Nachmittag dann doch noch den lang ersehnten Fisch geangelt. Eine Spanische Makrele von mehr als 20kg!!! Aus Erfahrung wissen wir das dieser Fisch sehr gut schmeckt und mindestens fuer die naechsten drei Tage auf unserem Menu stehen wird. Fisch gebacken, gekocht, gegrillt, rau mit Wasabi, Fisch im Salat, aufs Butterbrot und auf dem Kraecker. Auf diesen Momenten vermisst man den luxus einer Kuehltruhe. Hoffentlich duerfen wir Ihn morgen in Australien einfuehren.