Mooloobaba - Bundaberg 31/5 - 9/6

Mooloolaba River – Fraser Island – Bundaberg 25mei – 8juni 2007
Vanuit de Pacific varen we de Mooloolaba River op. Eenmaal tussen de havenhoofden wanen we ons op de ringvaart tussen Brasemer en Westeinderplassen. In deze miljonairs delta met haar overvloed aan villa’s en veel te luxe boten in hun achtertuin gooien we ons anker en maken hierbij vriend, vijand en menig schuifpui nat. Met ons bijbootje varen we naar de wal en checken het surfstrand, op loopafstand! Dat is ideaal, zo hebben we ons de SunShineCoast voorgesteld. Enkele mooie strand- en surfdagen volgen. Nadat we de Australia zoo van de helaas te vroeg gestorven Crocodile Hunter “ Steve Irwin” hebben bezocht (dit om ons goed op de encounters met krokodillen, slangen en spinnen voor te bereiden) maken we ons alweer op voor vertrek richting “Fraser Island”, de grootste zandbak ter wereld, met een oppervlakte van maarliefst 15km x 120km! Om aan de binnenzijde van Fraser Island te komen moeten we rekening houden met zandbanken, linke stromingen en het getij. Ter voorbereiding op deze vuurproef en verdere trip langs de Oostkust van Queensland, waar 3 knopen stroming een lachertje is, kopen we toch maar even een getijdenboekje in de watersportwinkel en gaan voor de zekerheid ook nog eens langs de kustwacht voor de noodzakelijk extra informatie. Donderdag 31mei waait tegen alle verwachtingen in een Zuidwestelijk briesje en brengen we opgetogen het anker binnen. Zelfverzekerd sturen we De Pelikaan richting het betonde havenhoofd. Een blik op de dieptemeter laat ons verschrikt de motor in zijn vrij zetten. 30, 20, 10cm … . Het blijkt dat we ons goed hebben voorbereid op het 60NM verderop gelegen White Sand Bar gebied, maar over het hoofd hebben gezien dat we met laag water niet de chique zandbank in de vaart van Mooloolaba over kunnen. Tja, ook wereldzeilers maken beginnerfoutjes en moeten dus nog een middagje naar het strand. Niets anders is zo makkelijk om je even aan te passen aan moedernatuur want, wij weten als geen ander dat, je ertegen verzetten geen enkele zin heeft! Ach laten we blij zijn, al was het deze keer maar een zandbank, het houdt je weer even scherp! Fraser Island zullen we altijd regenachtig in herinnering houden. Toch was het op maandag 4 juni dat we de kans kregen een duinenmars tussen een helder wit en helder blauw te ondernemen. We waagden ons aan een uitgebreide wandeling van maarliefst 22 km door duin en bos in richting van het beroemde McKenzie Lake, een met haar siliconen rijke, witte zandkorrels besprenkelde zoetwatermeer. Onderweg laten Flora en Fauna zich, van hun schoonste kant zien, schitterend. Laat in de middag stuiten we, inmiddels op het strand beland, tegen twee bruin met witte “Dingo’s”. Beide, een mannetje en vrouwtje, besluiten om de laatste kilometers op een veilig afstandje achter ons aan te sluipen. Voor de zekerheid nemen we een wandelstok in de hand, mochten ze ons onverhoopt in een paar T-bone steaks zien veranderen. Dan ’s nachts, bij volle maan, horen we een hele roedel in het dichtstbijzijnde bos uit volle muil huilen. Even bezorgd het ons kippenvel. We zijn blij dat we veilig op afstand voor anker in onze stalen Pelikaan liggen. Als de volgende dag de monsoen weer inzet, wordt het tijd onze zeilen ter hemel te laten reizen en onszelf direkt Bundaberg te begeven. De enige remedie tegen het slechte weer is een bezoek en een paar drankjes van het plaatselijke en in Australie wereldberoemde Bundaberg rumdestillerie. Normaal neem je die dingen om vanaf je achterdek naar een ondergaande zon te kijken, maar een grotere hoeveelheid helpt ook tegen slecht weerhumeur. Nooit een grote rum drinker geweest, zal Bundaberg daar ook niet aan kunnen veranderen. Zover over de piraat in mij. Met iets beter weer doen we dan eindelijk ons eerste rif (Lady Musgrave) binnen het Great Barrier Reef aan. Al bij onze eerste snorkeltour, krijgen we een voorproefje van het zevende Naturwereldwonder. We zien een groot aantal schildpadden, rifhaaien, Dolfijnen en Papegaaivissen ect.. Aangezien het weer nog steeds niet wil stabiliseren, besluiten we om een grotere afstand richting het tropische Noorden af te leggen. Onze volgende waypoint is Lindaman Island zuidelijk van de WhiteSunday Group…


Vom Pazifik fahren wir in den Mooloolaba River ein. Einmal durch die Hafeneinfahrt komen wir uns wie auf einer Gracht vor. In dieser Milionaersgegend mit seinen schoenen Villas und viel zu luxurieusen Boten in den Gaerten, schmeissen wir unseren Anker und machen damit Freund, Feind und mehrere Schiebetueren nass. Mit unserem Beiboot fahren wir an Wall, um zum Surfstrand zu laufen. So haben wir uns die Sunshine Kueste vorgestellt. Einige schoene Strand- und Surftage volgen. Nachdem wir den Australien Zoo (25Mai) von dem leider viel zu frueh gestorbenen “Cocodile Hunter Steve Irwin” besucht haben ( um uns gut auf das zusammentreffen mit Krokodilen, Schlangen und Spinnen vorzubereiten), machen wir uns schoen wieder klar, fuer die Weiterfahrt zum “Faser Island” , die groesste Sandbank der Welt mit einer Oberflaeche von 120km x 15 km! Um auf der Binnenseite von Fraser Island segeln zu koennen muessen wir mit Sandbanken, Stroemung und Gezeiten rechnen. Das letzte mal war das im englischen Kanal. Zur Vorbereitung auf diese Feuerprobe und fuer die weitere Reise enlang der Ostkueste von Queensland, wo 3 Knoten Stroemung normal sind, kaufen wir eine Gezeitentabelle und gehen auch noch bei der Kuestwache vorbei fuer extra Info. Am Donnerstag dem 31ten Mai weht, entgegen allen Erwartungen, eine Suedwestlich Brise und holen wir froehlich unseren Anker ein. Selbstsicher steuern wir den Pelikaan zwischen den Boien Richtung Hafenausfahrt. Ein Blick auf den Tiefenmesser laesst uns das Blut in den Adern gefrieren, aufgeschreckt drehen wir den Motor in den Leerlauf. 30,20, 10 cm … . Es scheint das wir uns gut auf die 60 Meilen entfernte WhiteSand Bar vorbereitet haben, aber uebersehen haben das wir die Sandbank im Mooloolaba River bei Ebbe nicht nehmen koennen. Tja, auch Weltumsegler machen Anfaengerfehler und so muessen wir doch noch einen Nachmittag am Strand verbringen. Aber nichts ist einfacher sich an Mutter Natur anzupassen. Wir wissen als kein anderer, sich zu wiedersetzten hat keinen Sinn. Wir sind froh, das es diesmal nur eine Sandbank war. So ein Vorfall macht uns wieder extra alert. Fraser Island werden wir immer regnerisch in Erinnerung behalten. Nur Montag den 4ten Juni bekommen wir die Gelegenheit, um einen Marsch zu unternehmen. Wir begeben uns auf die 22 km lange Wanderung durch Duenen und Wald, zum MC Kenzie Lake. Ein Suesswassersee, umgeben von weissem, reichhaltigem Siliconsand. Unterwegs staunen wir ueber die Verscheidenheit von Flora und Fauna, fantastisch. Am spaeten Nachmittag, inzwischen Strand angekommen, stossen wir auf zwei “Dingo’s” . So werden die Australischen Wildhunde genannt. Beide, ein Maennchen und ein Weibchen, schleichen sich die letzten Kilometer hinter uns her. Zur Sicherheit nehmen wir beide einen Spazierstock zur Hand, falls sie uns unverhofft fuer ein paar Steaks halten. Abends, bei Vollmond, hoeren wir ein ganzes Rudel im nahegelegenen Wald aus voller Kehle heulen. Wir liegen mit einer Gaensehaut in unseren Betten, froh sicher an Bord des Pelikaans zu liegen. Als am naechsten Tag der Monsumregen wieder eintritt, machen wir uns auf den Weg nach Bundaberg. Das einzige Mittel gegen anhaltenden Regen scheint ein paar Drinks und der Besuch an die in Australien beruehmte Bundaberg Rumdestillerie zu sein. Normal trinkt man diesen an Deck geniessend von einem Sonnenuntergang, aber eine groessere Menge hilft auch gegen Schlechtwetter Humor. Noch nie ein echter Rum Fan gewesen, wird auch dieser Besuch nichts daran aendern. So werden wir wohl nie Richtige Piraten. In etwas besserem Wetter segeln wir endlich unser erstes Riff innerhalb des Great Barrier Reefs an (Lady Musgrave). Schon bei unserer ersten Schnorcheltour, bekommen wir einen kleinen Vorgeschmack auf dieses siebente Naturweltwunder. Wir sehen in grossen Mengen Schildkroeten, Riffhaie, Delfine, Papageifische usw. Da das Wetter immer noch nicht stabilisieren will, beschliessen wir einen groesseren Abstand Richtung tropischen Norden zu segeln. Unser naechster Waypoint ist Lindeman Island einer der Inseln in der WhiteSunday Gruppe…