Crossing Bali - Mentawai Islands 21 oktober - 30 o

Op zondagochtend 21 oktober 2007 zwaaien we Bali uit en heizen de zeilen voor het aan de overkant gelegen ZuidOostelijke Puntje van Java "G-Land". De 15 knopen wind nemen zodra we verder van land verwijderd zijn al snel af tot 10 knopen. In de loop van de dag zien we dat De Pelikaan "G-land" voor het donker niet zal halen en besluiten direct door te zeilen richting de Mentawai Eilanden (1100 mijl). De wind is niet erg constant en zo dobberen we al naar gelang de stroming en wind soms met 5 knopen en soms met 3 knopen in een Noordwestelijke richting. Om diesel te besparen gaat de motor alleen aan wanneer we onder zeil de snelheid 3 knopen niet meer halen. Op de tweede dag hebben we ons zeeritme weer te pakken. De dagen beginnen met koffie en ontbijt (7uur), daarna school (8uur), warm middageten (12uur), middagslaapje(13.00uur), lezen, spelen, muziek luisteren (14uur), HappyHour (16.00uur), film kijken of een goed boek lezen(17.00uur), slapen (19uur), wacht,slapen, wacht, ontbijt.
Na zes dagen op zee zien we vanuit de kuip in de verte een grote spray van water de lucht in gaan. Walvisalarm!! We strijken het voorzeil en verleggen koers om gericht en trefzeker in de richting van deze reuzen te varen. Het enthousiasme is groot op de Pelikaan als we op 20 meter afstand een volwassen exemplaar van een Blauwe Vinvis passeren, die regelmatig een grote nevel de lucht in spuit. Net als vorig jaar met de Bultrug walvis in Tonga zouden we het liefst een duik in de oceaan nemen om even met het grootste zoogdier ter wereld te zwemmen, maar deze keer nemen we beter genoegen met een paar te gekke foto's als herinnering. Maandag 29oktober 2007 passeren we rond het middag uur het eiland Enggano. De motor begint te sputteren. We weten gelijk dat de dieselfilter weer eens vervangen moet worden en Vincent duikt de superhete motorkamer in om het probleem snel op te lossen. Vandaag is de zee als een oliedeken en nu de motor toch uit is kunnen we de verleiding niet weerstaan om een sprong in het diepe blauw te nemen. We zijn verrast hoe warm de Indische Oceaan hier is, de thermometer geeft 32,3 Celsius aan. Des te meer een rede om snel verder richting plaats van bestemming te gaan en een paar mooie surfbreaks op te zoeken. In dezelfde nacht passeren we de allereerste eilanden van het Mentawai Archipel. Tijdens mijn wacht valt helaas de boordcomputer uit. Het geluid laat vermoeden dat de harde schijf het heeft begeven. Het opstarten van de reservelaptop in combinatie met de hand GPS neemt toch wel enige tijd in beslag. Juist bij het navigeren tussen de eilanden heb je hem het hardst nodig. In de donkere, diepe nacht lijkt alles veel dichterbij dan het werkelijk is en gespannen luister ik of we niet te dicht bij land komen. Gelukkig had ik bij mijn laatste blik op de kaart een goed beeld in mijn hoofd gemaakt en weet ongeveer wanneer we de koers moeten bijstellen. Als we bij het ochtendgloren langs de wild begroeide eilanden varen en zien hoe de brekende golven op het riff de eilandjes in een mystiek en geheimzinnige nevel hullen, zijn we de problemen al weer vergeten. Zo mooi en onaangetast moet de aarde er bij de schepping hebben uitgezien.

Sonntag den 21ten Oktober lassen wir Bali hinter uns und segeln zum SuedOestlichen Punkt von Java (G-Land). Die 15 Knoten Wind werden 10 Knoten je weiter wir vom Land wegfahren. Im laufe des Tages merken wir das wir G-Land vor dem Dunkeln nicht mehr erreichen werden. Darum entscheiden wir uns um direkt zu den Mentawai Insel zu segeln (1100 Meilen). Der Wind ist nicht sehr zuverlaesslich und so dobbern wir manchmal mit 5 Knoten und dann wieder mit 3 Knoten in Nordwestliche Richtung. Den Motor stellen wir nur unter 3 Knoten an um Diesel zu sparen. Am zweiten Tag haben wir schon wieder unseren Seerythmus drin. Die Tage beginnen mit Kaffee und Fruehstueck (7Uhr), danach Schule (8Uhr), warmes Mittagessen (12Uhr), Mittagsschlaefchen (13.00Uhr), lesen, spielen, Musik hoeren (14Uhr), Happy Hour (16.00 Uhr), Film gucken (17.00 Uhr), schlafen (19Uhr), Wacht, schlafen, wacht, Kaffee
Nach sechs Tagen auf hoher See sehen wir in einiger Entfernung eine grosse Wasserfontaene. Das bedeutet Walalarm. Wir rollen unser Vorsegel ein und verlegen unsern Kurs, um so nah wie moeglich und nicht al zu schnell an diesen Ozeanriesen vorbeizufahren. Der Enthousiasmus ist gross auf dem Pelikaan als wir auf 20 Meter Abstand an einem Blaufinfisch vorbeigleiten, der sich an der Wasseroberflaeche von den Wellen treiben laesst. Am liebsten wuerden wir ins Wasser springen und mit dem groessten Saeugetier der Welt ein bisschen schwimmen gehen, genau wie im letzten Jahr mit den Buckelwalen in Tonga, aber diesmal so mitten im Ozean nehmen wir besser nur ein paar Foto's als Erinnerung.
Montag 29 oktober 07 fahren wir Nachmittags an der Insel Enggano entlang. Der Motor beginnt zu stottern. Aus Erfahrung wissen wir inzwischen das der Dieselfilter ausgewechselt werden muss und Vincent geht in die superheisse Motorkammer um dieses Problem schnell zu loesen. Die See sieht diesmal aus wie eine Oelschicht und da der Motor doch nicht laeuft, koennen wir dem blauen Nass diesmal nicht wiederstehen. Wir sind ueberrascht wie warm der Indische Ozean ist, unser Thermometer zeigt 32,3 Grad Celsius an. Ein Grund mehr, um schnell weiter zu fahren und uns auf die Suche nach ein paar schoenen Surfwellen zu machen. In der selben Nacht erreichen wir die ersten Inseln der Mentawai Gruppe. Waehrend meiner Wache faellt unser Bootcomputer aus. Es dauert eine Weile bis wir unseren Laptop in Kombination mit unserem Hand GPS am laufen haben. Gerade wenn man zwischen den Inseln navigiert und ihn am dringensten braucht. Im Dunkeln scheint alles viel naeher als es wirklich ist und angestrengt lauschen wir ob wir nicht zu dicht bei Land kommen. Zum Glueck hatte ich mir beim letzten Blick auf die elektronische Karte ein gutes Bild machen koennen und wissen wir ungefaehr wann wir den Kurs beistellen muessen. Als wir im Morgengrauen dann die ersten, wild bewachsenen Mentawai Inseln wirklich sehen und die brechenden Wellen auf dem Riff, die Inseln in geheimnisvolle Schwaden tauchen sind alle Probleme schnell vergessen. So schoen und unberuehrt muss die Welt bei der Schoepfung ausgesehen haben.